Os Scherberich

…von Willi Palm…

Su manche Scherbeter, de hei jebore,
sprejt va sing Heermet jeer en va si Lank,
rnerr die Jeschichte, die jeet jau verlor,
wäm eß sing Heemet rechtisch noch bekank

We weeß noch wi et fröjer woer,
als Stroeße, Hüüser Naame haue,
selvs noch die Aue hant et schwoer
all die schön Naame ze behaue

Wo eß der Sengeter, kenns du der Duret,
wo woer net Stejeiche, woe eß de Hersch
wo eß et a jen Eng, nu saach wo woer et,
wo eß et an der Huus, wo eß der Bersch ?

We kennt der Jrönge Wääsch net mie
en weeß net woe de Schueljaas woer.
Der Schwatze Bend eß schön bej Schnie,
de Böschjaas, die eß doch sonnekloer.

Wo eß et op der Kamp, de Bursch nu söck,
wo eß et op et Hoff, der Kalemisch?
Kenns du der Doh, wo eß et e jen Böck,
et Schlauß, de Trööter Jaas, der Freuschemisch?

Wo hat et Knoofes ens jestange
wo eß de Hukel en der Pätternisch,
op de Marie en och die zwei Lange,
der Kicket, dat eß Scherberich

Refr.:
Wo sent ver heem, dat eß e Scherberich
Wat hant ver jeer, dat et os Scherberich
Wo welle ver Iääve, merr e Scherberich
Wenn ver ens sterve, da merr e Scherberich